หอบลูกมารับมรดกของเสี่ยพิการ

อยู่บนสังเวียนอยู่ดี ๆ ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงร้องของเด็กและเสียงยานดังโวยวาย

บ้านสังกะสีสภาพทรุดโทรมเด็กน้อยตัวแดงและชายชราขี้เมา

ยิ่งทำให้เสือร้ายพ่ายชาบู ส.น้ำเพชร นักมวยดาวรุ่งอย่างเขาตกตะลึงว่าที่นี่คือที่ไหนกัน

ชีวิตใหม่กับการเป็นพ่อจำเป็นของเสือที่เข้ามาในร่างตัวประกอบที่บรรยายในนิยายเพียงห้าบรรทัดจะเป็นอย่างไร

เมื่อรู้ว่าลูกตัวน้อยของเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเสี่ยธัน ตัวร้ายในเรื่อง 

ก่อนที่ตัวร้ายจะตาย เขาต้องไปเรียกร้องขอมรดกจากพ่อของลูกให้ได้

เพื่อเขาจะได้เป็นเศรษฐีและใช้ชีวิตในโลกนิยายได้อย่างสุขสบาย

แต่... ถูกเบรกดังเอี๊ยด!

"เอาอะไรมาแน่ใจว่าเด็กนี่คือลูกกู"

"อ้าวเสี่ย หน้าเหมือนเสี่ยขนาดนี้มองยังไงก็ใช่"

"ไม่ใช่ ไม่มีทาง คนสกปรกอย่างมึงนอนกับคนอื่นไปทั่วใครจะไปเชื่อ"

"หน้าลูกเป็นแมวน้ำขนาดนี้ เอื้อมันท้องกับพ่อเสี่ยมั้ง"

"พ่อกูตายแล้ว"

"พ่อง ตาย!"

คอยดูเถอะได้เงินเมื่อไหร่ จะหอบลูกหนีไปให้ไกลเลย